Na een gezellig onderonsje

The Real You.

Na een gezellig onderonsje met mijn dochter op FaceTime,
zegt ze: mam, wordt het eens geen tijd voor een tweede blog?
Ja inderdaad, het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn eerste blog
heb geschreven. Time Flies.
Heerlijk aan de keukentafel met een kopje koffie, mijn pen en myself.
Buiten een heerlijk temperatuurtje van 23 graden en iet wat bewolking,
wat als een geschenk uit de hemel is na de afgelopen periode van hitte en volop zonneschijn,schrijf ik nu deze blog.

Hier in wil ik jullie graag vertellen waarom mijn praktijk
The Real You “de ware jij” heet.

Daarvoor neem ik jullie mee terug naar een stukje uit mijn eigen verleden.
Het moment dat het leven, dat van elke 17 jarige, aan je voeten behoort te liggen.
Genietend van je opleiding, bijbaantje, vrienden, uitgaansleven, het ontdekken van wat het leven je allemaal te bieden heeft.
Maar ook het puberale gedrag van onzekerheden, twijfel, erbij willen horen, het afzetten enz. hoorde er in deze periode ook zeker bij.
17 jaren jong in de bloei van mijn leven ontdekte ik een gekke plek achter mijn knieholte een ring niet wetend wat het was, ging ik naar mijn huisarts. Hij heeft het niet kunnen plaatsen, het zal wel weer vanzelf weggaan.
Na dit stortte mijn leventje eigenlijk in. Altijd moe en futloos, mij door de dag heen slepend.
Pijn in rug en nek. Hoe kan dit? Wat is er aan de hand?
Niet aan toe willen geven, niet willen luisteren wat mijn lichaam mij te vertellen had.
Gewoon doorgaan, doorgaan, doorgaan.
Ik was toch zo jong en dat hoorde er ja niet bij.
Muggen hebben geen ruggen dus pijn kun je ook niet hebben en ga zo maar door.
Gewoon afleiding zoeken, je moet dit, je moet dat, je moet zus, je moet zo.
Luisterend naar iedereen, behalve niet naar mijzelf.

Het liefste kroop ik in mijn bed en kwam er niet meer uit.
Maar dit kwam niet in het woordenboek voor en ik ging door.
Op dit moment werdt het masker opgezet om het voor alles en iedereen het maar goed te doen.
Nee, stond niet op mijn lijstje, koste wat het kost probeerde ik er voor iedereen te zijn,
behalve niet voor mijzelf.

De jaren streken voorbij, opleiding werdt afgerond en er werdt gestart met een nieuwe.
Fysieke klachten werden heftiger en de vermoeidheid sloeg steeds meer toe.
Beetje met beetje voelde ik mij steeds meer dood dan levend.
Eigenlijk liep ik op de automatische piloot met het masker op.
19 jaren jong er werdt gestopt met de opleiding want misschien was dat wel te zwaar.
Mijn droom stortte in.
Wat nu!!!!
Natuurlijk op zoek naar een baantje want thuis zitten was natuurlijk geen optie.
Dankzij het masker sleepte ik mij door de dagen heen.

Tot dat op een dag mijn benen zeiden van HALT.
Ze waren pijnlijk en helemaal gezwollen.
Na allerlei onderzoeken konden de artsen de vinger er niet opleggen wat exact de oorzaak was.
Conclusie: benen van oude mensen en ik moest er maar mee leren leven. BAM!!! Een flinke stempel op mijn voorhoofd. Steunkousen en maandelijks injecties, verder konden ze niets voor mij betekenen.
Zo ging ik verder met mijn masker op, want ik moest door, door met werken, leuke dingen doen, plezier maken, door met leven.

Inmiddels had ik een leuke jongen ontmoet, mijn huidige partner, met wie ik een leven samen wilde opbouwen. Dit gaf weer wat kleur aan mijn leven.
Ondanks dat kwamen er in de jaren steeds meer fysieke klachten bij.
Ziekte van Graves Basedow werdt geconstateerd en werd hiervoor behandelt.
Door de lange weg kwam ik in de ziektewet en uiteindelijk werd ik afgekeurd. BAM!
Weer een stempel op mijn voorhoofd.
Hierdoor werd ik afgerekend door mensen om mij heen, die ik lief had en vertrouwde.
Dankzij het masker kon ik mij staande houden.

Ik bleef sukkelen en de fysieke klachten bleven aanhouden en de vermoeidheid werd heftiger.
Weer allerlei onderzoeken en op mijn 23ste diagnose ME en fybromyalgie.
Kreeg als mededeling, dat ik hiermee maar moest leren leven. BAM!!! nog een stempel,
die kan er ook nog wel bij.
Ik was koppig en wilde me er niet bij neer leggen en ging door met de strijd.
Ziekenhuis in ziekenhuis uit, heupoperatie, knieoperaties, zenuwen door laten branden in de rug, medicatie,
Revalideren ‘t Roessingh, cursus pijn de baas enz enz.
Proberen in beweging te blijven met zwemmen fitness therapieën.
Zo kwam ik de dagen door met behulp van hulpmiddelen, aanpassingen, krukken, corset, TENS, rolstoel, scootermobiel enz.
Van alles werdt er ingezet en bedacht om mijn lichaam in beweging te houden en sterk en krachtig te krijgen maar niets was minder waar.
Hoe hard ik ook werkte, mijn spierkracht ging achteruit en mijn energie werd uit mijn lijf gezogen tot dat ik alleen nog maar op bed kwam te liggen.

Het was op, ik wou niet meer.

Uiteindelijk kwam ik in 2000 in contact met de natuurarts, de ring achter mijn
knieholte van jaren terug bleek een tekenbeet te zijn geweest.
We hebben het hier over de ziekte van Lyme.

OOK GING IK ZELF OP ONDERZOEK UIT EN VROEG MIJ AF?
Maar waarom maakte het mij zo ziek?
Nou omdat ik mezelf totaal kwijt was.
Eigenlijk zweefde ik meer dan dat ik goed met beide benen op de grond stond.
Verstopt achter het masker.
Niet bewust van mijn WARE IK.
Mijn zelfliefde en zelfvertrouwen was ver te zoeken.

Inmiddels heb ik het masker laten zakken en ben ik in mijn eigen kracht gekomen en bij mijn WARE IK.
Zo heb ik veel weer in beweging kunnen zetten en ben ik steeds dichter bij mijzelf gekomen.
Tot de dag van vandaag werk ik er nog steeds aan.
WHAT YOU SEE, IS WHAT YOU GET
Vandaar de naam van mijn praktijk The Real You.

Hier op terug kijkend kan ik alleen maar zeggen hoe dankbaar ik ben voor alles.
Ook voor de mindere periodes.
Om mij te kunnen transformeren heb ik de moeilijke tijden nodig gehad om te
komen waar ik nu sta vandaar dat de vlinder in mijn praktijk symbool staat ?

Desondanks dat dit een hele lange reis was en nog is heb ik uit al deze lessen veel mogen leren.
Een enorme innerlijke kracht heeft het me gegeven en een flinke dosis inlevingsvermogen/begrip voor mijn medemens als ook voor de cliënten die ik
nu mag begeleiden in hun processen in mijn praktijk The Real You.

Met mijn opleiding, intuïtieve vermogens en ervaring begeleid ik jou naar bewustwording.

Lief mooi mens wees lief voor jezelf.
Hoe bewuster jij bent,
Hoe dichter bij je WARE IK,
Hoe korter de weg naar healing.

Zo is acceptatie, bewustwording, liefde en dankbaarheid, voeding voor jou ziel ❤️

❤️E groet, José XXX